Po dwóch turniejach SEC jesteś na drugim miejscu ze stratą zaledwie dwóch punktów do Emila Sajfutdinowa. Czy można powiedzieć, że dopiero w Kumli rozpocznie się prawdziwa bitwa o złoty medal?
- Cóż, jak zawsze zrobię wszystko, by w Kumli uzyskać jak najlepszy możliwy wynik. Byłoby wspaniale odrobić już w Szwecji dwa punkty do Emila Sajfutdinowa. Chciałbym, abyśmy do finałowej rundy przystępowali z ich równą ilością.
W inauguracyjnych zawodach SEC w Toruniu zająłeś pierwsze miejsce, choć z przebiegu turnieju wydawało się, że to Rosjanin zgarnie pełną pulę. Co zadecydowało o Twoim sukcesie? Postanowiłeś „nastawić motocykl” tylko na start, czy po prostu byłeś w gazie po biegu barażowym?
- Wygląda na to, że na każdy finał jestem bardzo dobrze przygotowany. Wiadomo, że dobry start jest połową sukcesu, dlatego cieszę się bardzo, że już kilka razy udało mi się stanąć na najwyższym stopniu podium.
W Landshut od początku byłeś bardzo szybki. Generalnie wolisz tory bardzo długie, jak ten w Bawarii, czy bardziej techniczne?
- Nie ma wątpliwości, że najlepsze rezultaty osiągam na dużych i długich torach. Jednakże, jeśli chcecz być mistrzem, musisz dobrze punktować na wszystkich rodzajach torów. Muszę więc poprawić swoje wyniki na tych mniejszych, bardziej technicznych obiektach.
Nie sposób nie zapytać o sytuację z biegu finałowego w Niemczech. Po starcie zczepiłeś się motocyklem z Tomaszem Gollobem. Jak ta sytuacja wyglądała z Twojej perspektywy?
- To była dziwna sytuacja. Po wszystkim usiadłem sobie przed telewizorem i dokładnie obejrzałem całą sytuację. Nie ma wątpliwości, że Tomek Gollob wjechał na mój tor tuż po starcie, ale takie rzeczy zdarzają się bardzo często na żużlu. Nieszczęściem było to, że hak Tomka wszedł w moje przednie koło i mój upadek wyglądał dość groźnie.
Przed nami ostatnie dwa turnieje cyklu Speedway European Championships. Pierwszy już w połowie sierpnia w szwedzkiej Kumli. Jak oceniasz ten obiekt? Jest w nim coś, w czym upatrujesz swoje szanse na dobry występ?
- Zawsze lubiłem ścigać się w Kumli. Gdziekolwiek nie pojadę w Szwecji, zazwyczaj zdobywam dobre punkty. Liczę na to, że tym razem będzie podobnie.
W tym sezonie masz szanse na zdobycie kilku złotych medali – zarówno drużynowo, jak i indywidualnie. Czujesz, że to jest ten rok, kiedy jesteś w mistrzowskiej dyspozycji?
- Nie ma wątpliwości, że jestem na dobrej drodze, by powalczyć o medale. Muszę jedynie zachować maksymalną koncentrację, skupić się na swojej jeździe i wtedy zobaczymy co zdobyte punkty dadzą na koniec sezonu.
W parkingu przed zawodami często żartujecie sobie wspólnie z Antonio Lindbaeckiem. Szwed to chyba pozytywne zaskoczenie w bieżącym cyklu SEC?
- Antonio to wspaniały gość. Zawsze chodzi uśmiechnięty i naprawdę uwielbiam z nim żartować. Poza tym, sądzę, że jest najprawdopodobniej jednym z największych żużlowych talentów, które do tej pory spotkałem.
Wiele osób twierdzi, że w momencie, gdy założysz kask, odcinasz się totalnie od tego, co dzieje się dookoła. O czym myśli Nicki Pedersen siedząc na motocyklu, tuż przed wyjazdem na tor?
- Kiedy wyjeżdżam na tor, staram się za każdym razem robić te same rzeczy. Wtedy mogę naprawdę skupić się na tym, co jest istotne. Bardzo mi to pomaga.
Masz jakieś sprawdzone sposoby na pozbycie się stresu przed zawodami?
- Trzymam się sprawdzonych metod. Zawsze robię sobie małą drzemkę, zazwyczaj 45-minutową, mniej więcej 3 – 4 godziny przed meczem. Kiedy wchodzę na stadion mam także swój mały rytuał z moimi mechanikami.
W tym sezonie po raz pierwszy Dania triumfowała w zawodach Speedway Best Pairs Cup. Na ile ważny jest dla Ciebie ten tytuł?
- To był naprawdę wyśmienity start sezonu. Puchar Best Pairs był pierwszym naprawdę ciężkim testem dla mnie, a po zwycięstwie moja pewność siebie poszła znacznie w górę i naprawdę pomogło to na początku sezonu ligowego.
Porozmawiajmy chwilę o Twojej przeszłości. Na kim najbardziej się wzorowałeś, siadając pierwszy raz na motocyklu żużlowym?
- Pamiętam, że byłem Janem Osvaldem Pedersenem. Jeździł dla mojego pierwszego klubu, Fjelsted Speedway Klub.
To prawda, że byłeś bardzo „żywy” chodząc do szkoły? Podobno często lubiłeś dzwonić stamtąd do Anglii?
- W czasach szkolnych robiłem wiele śmiesznych rzeczy. Masz rację, zdarzało się, że kiedy zostałem odesłany do dyrektora za nieobecność w klasie, używałem jego telefonu, żeby wykonywać różne śmieszne telefony do Anglii.
Jaki jest Nicki Pedersen na co dzień? Wulkan energii, czy siła spokoju?
- Zdecydowanie nie jestem osobą, która tylko siedzi i czeka, aż coś się wydarzy. Chcę mieć wszystko pod kontrolą, praktycznie zawsze gdy wpadam na jakiś pomysł, realizuję go.
Na koniec pytanie z tych najtrudniejszych. Kto zostanie Indywidualnym Mistrzem Europy a.d. 2015?
- Bardzo chciałbym, żebym to ja był mistrzem, ale wiem, że muszę na to bardzo ciężko pracować. Na chwilę obecną, wygląda na to, że o złoto powalczę z Emilem Sajfutdinowem i na pokonaniu jego będę musiał się skupić. Na pewno dam z siebie wszystko.
Dziękuję za rozmowę.
- Dziękuję bardzo.
